เล่าเรื่องที่ไปเก็บเกี่ยวจากการไปร่วม SHA Conference and Contest ซึ่งจัดที่โรงแรม Impress
รายละเอียดอ่านได้จากบันทึกประณีตและงดงามในความเป็นชาวเหนือ
ของพอลล่า และ ศรัทธา..และพลังใจSHA Conference & Contest ที่เชียงใหม่ ของแม่ต้อย (รอง ผอ. สรพ.) แต่ผู้เขียนขอหยิบเอาเฉพาะบางตอนที่เห็นว่าน่าจะเอามาเล่าสู่กันฟังในเวทีนี้
กับคำถามที่มักถามตัวเองเสมอก่อนไปร่วมประชุม สัมมนาต่างๆ ว่าไปแล้วคาดหวังว่าจะได้อะไรกลับมา ??
ครั้งนี้คำตอบ คือ ได้เกินคาดค่ะ ...
อย่างแรก คือ รู้ว่าแนวคิดที่ สรพ.หันมาพยายามทำเรื่อง SHA เพราะปัจจุบัน องค์กรต่างๆที่ทำงานเหมือนเป็นเครื่องจักร แล้วทำให้คนในองค์กรเหมือนเครื่องยนต์กลไกที่ไร้ความรู้สึก...
เน้นงานที่เชิงปริมาณ
แบ่งงานแยกย่อยขาดความเชื่อมโยง
งานไม่มีคุณค่าหรือความหมายมากไปกว่าการหารายได้
ทำงานโดยไร้ความคิดเห็น ไม่ต้องรู้สึก ทำอย่างเดียวหรือทำงานอย่างเดียวซ้ำๆ
หรือเรียกอีกนัยหนึ่งว่าเป็นองค์กรปรนัยกับวัฒนธรรมตัวชี้วัด ตามที่ท่านอาจารย์โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ท่านว่าไว้...
เดินตามช่อง
มองที่เห็น
เน้นตัวชี้วัด
วิสัยทัศน์ไว้ท่องจำ
งานที่ทำไม่มีความหมาย
จากเหตุผลข้างต้น นับเป็นสิ่งกระตุ้นสำคัญที่ทำให้ สรพ. ได้พยายามอย่างยิ่งที่จะให้เกิดการบริการด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ อ่อนโยนต่อทุกชีวิต เข้าใจความทุกข์ยากของผู้อื่น เป็นการพัฒนาคุณภาพที่เน้นความประณีต เพื่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน...
แล้วกับคำถามที่ว่า แล้วจะนำความรู้ที่ได้นั้นกลับมาพัฒนาองค์กรอย่างไร ??
คำตอบ ...คือเราคงต้องเริ่มที่ตัวเองก่อน เพราะการจะทำงานคุณภาพให้ได้ผลต้องเริ่มพัฒนาคนก่อนเสมอ โดยทำให้มาตรฐานเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวัน ด้วยการยึดหลักง่ายๆที่ว่า
Simplicity ทำงานประจำทุกอย่างให้ง่ายขึ้น พัฒนาคุณภาพแบบเรียบง่าย ค่อยเป็นค่อยไป
Joyful สนุกกับการทำงานที่แปลกใหม่และท้าทาย โดยไร้ความกดดัน
Effective รู้สึกดีต่อตัวเอง ทีมงาน และองค์กร
Spirituality ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยจิตใจที่มุ่งมั่นและงดงาม
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกคนขององค์กร ที่จะช่วยกันทำให้งานคุณภาพที่เกิดขึ้นนั้นประณีตและยั่งยืนตามที่ สรพ.ต้องการให้เกิด และที่สำคัญคือเพื่อให้ผู้รับบริการหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียประทับใจ พึงพอใจในบริการที่ได้รับ เป็นสำคัญ
เรื่องเล่าสั้นๆนี้ท่านผู้อ่านคิดว่า.. พอจะเร้าพลังได้บ้างไหมคะ ?? (โปรดรออ่านเรื่องเล่าตอนต่อไป )